ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Το κριτήριο που επιλέχθηκαν τα 3 αυτά παραδείγματα αστικού σχεδιασμού, είναι το γεγονός ότι και στις 3 περιπτώσεις οι σχεδιαστές θέλησαν να προσφέρουν στις κατασκευές προνόμια, που συνήθως στερείται κανείς όταν κατοικεί σε ένα κέντρο πόλης. Έτσι, αρχικά ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι και τα 3 αποτελούνται από κύβους, μικρότερων διαστάσεων όγκους τοποθετημένοι ο ένας πάνω στον άλλον. Ειδικότερα, είναι εμφανές ότι και στα 3 έχουμε μια κατακόρυφη οικοδόμηση, εκμεταλλευόμενη τον ελεύθερο ορίζοντα της πόλης και αποτελούμενη από πολλά μικρότερα ¨κουτιά".
Φαίνεται πως και στα 3 ο κύβος είναι η βασική δομή, η αρχή, η μέση και το τέλος, όπου ο ένας έχει τοποθετηθεί πάνω στον άλλον για να αποδόσουν το σύνολο κατοικιών και γενικότερων δραστηριοτήτων, αποθεώνοντας το ύψος των κτιρίων. Συγκεκριμένα στο Sky Village, το κάθε "κιβώτιο" έχει συγκεκριμένη διάσταση, γύρω στα 60τ.μ και είναι διατεταγμένο γύρω από τον κεντρικό πυρήνα του κτιρίου ενώ στο Taipei City Wall η διαδικασία του σχεδιασμού ξεκινάει από μια σειρά πενταόροφων κυβικών μορφών με διαστάσεις 15x15x15 μέτρα το καθένα. Επιπλέον και στα 3 πλάνα, αρχικός σκοπός των αρχιτεκτόνων ήταν τα κτίρια παρ όλο την εξωτερική τους ιδιομορφία και πρωτοτυπία, να ενταχθούν αρμονικά στο φυσικό περιβάλλον, στην καθημερινή ζωή της πόλης ώστε να αποτελούν βασικό πυρήνα της ζωής των πολιτών.
Τώρα, στο Sky Village και στο Taipei City Wall, οργανώνονται τόσο κατοικίες όσο και γραφεία, εστιατόρια και ευρύτερες ζώνες εμπορίου επιδιώκοντας να συνδυάσουν για τους πολίτες ευχάριστους τόπους διαμονής και εργασίας ταυτοχρόνως. Σε αντίθεση με το Habitat 67 όπου αποτελείται καθαρά από κατοικίες χωρίς περαιτέρω λειτουργίες, με αποτέλεσμα ο χώρος εδώ να μην χαρακτηρίζεται από κίνηση και εμπορικότητα.
Ακόμη ένα κοινό στοιχείο και των 3 σχεδιασμών είναι η έμφαση που δίνεται στους πράσινους χώρους και κήπους, εξασφαλίζοντας μια υγιή, ποιοτική ζωή στους κατοίκους. Αυτό αποδίδεται πιο ξεκάθαρα στο Taipei City Wall όπου ο ελεύθερος χώρος πρασίνου του ισογείου είναι καθαρά δημόσιος ενώ για τους ενοίκους προορίζονται οι μεγάλοι κήποι ανάμεσα στα κουτιά των κατοίκων. Ο μεγάλος αριθμός των κήπων σημαίνει τη χρήση τους από μικρότερο αριθμό ενοίκων κάθε φορά, γεγονός που καθιστά ευκολότερη την κοινωνικοποίηση, σε αντίθεση με τα άλλα 2 σχέδια όπου ναι μεν υπάρχουν χώροι πρασίνου αλλά όχι τόσοι πολλοί. Στο Sky Village συγκεκριμένα, υπάρχει αρκετός στο μέσον της κατασκευής ενώ στο Habitat 67 στο ισόγειο και περιμετρικά των κατοικιών.
Μια ειδοποιός διαφορά που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς αν παρατηρήσει τη θέση των 3 έργων είναι ότι μόνο το Habitat 67 βρ'ισκεται κοντά σε υγρό στοιχείο, σε ποταμό, εξασφαλίζοντας στις κατοικίες τόσο θέα στην πόλη όσο και στο ποτάμι ενώ τα υπόλοιπα 2 βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, στην καρδιά της αστικής ζωής.
Επιπλέον κοινό και στα 3 παραδείγματα είναι ότι διαπραγματεύονται την έννοια του δρόμου, της επικοινωνίας, είτε αυτή είναι οριζόντια είτε κατακόρυφη, ως ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της σύνθεσης και ενδιαφέρονται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων κίνησης, σε κάθε επίπεδο ης κατασκευής. Σε καθένα από τα 3 έργα, η μετάβαση από τον ιδιωτικό στο δημόσιο χώρο δεν γίνεται απευθείας ή περνώντας από ένα κενό, όλα μεριμνούν για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως και τα 3 σχέδια μοίαζουν αρκετά μεταξύ τους, κυρίως λόγω μορφολογίας των κτιρίων αφού η έννοια της μονάδας που συνδυάζεται διαφορετικά κάθε φορά, αποτελεί τη βάση της σύνθεσης, δείχοντας πόσο ένα καθορισμένο σχήμα μπορεί να δημιουργήσει πολυπλοκότητα και διαφοροποίηση. Παρ΄όλα αυτά, οι χειρισμοί που ο καθένας αρχιτέκτονας υιοθετεί είναι πολλές φορές αρκετά διαφοροποιημένοι στη βάση τους.